Jean Guillaume CAPUS

Jean Guillaume CAPUS

Eigenschaften

Art Wert Datum Ort Quellenangaben
Name Jean Guillaume CAPUS
Beruf Gouverneur v.Saigon; Professor, Schriftsteller

Ereignisse

Art Datum Ort Quellenangaben
Geburt 24. August 1857 Esch-sur-Alzette (Luxembourg) nach diesem Ort suchen
Tod 27. April 1931 F-Boulogne-Billancourt (Seine), 101 av.J.B.Clément nach diesem Ort suchen
Heirat

Ehepartner und Kinder

Heirat Ehepartner Kinder

... ...

Notizen zu dieser Person

De Guillaume Capus war e lëtzebuergisch-franséischen Naturfuerscher an Entdeckungs-reesender. Hie huet op der Sorbonne tëscht 1875 an 1876 Naturwëssenschafte studéiert an dann am Musée d’Histoire naturelle zu Paräis botanesch Studien a Recherchë gemaach. Zousätzlech huet hien och Chimie, Athroplogie, Zoologie an esouger Meteorologie sudéiert. 1882 huet hien d’franséisch Nationalitéit ugeholl agouf Professer fir Naturwëssenschaft zu Paräis. 1887 – 88 huet hien eng Fuerschungsrees an Turkestan an Afghanistan gemaach. 1895 gouf en op eng ethnographesch Missionan de Balkan geschéckt. Vun 1897 bis 1907 war de Guillaume Capus zu Tonkin, an Indochina, Direkter vun der Administratioun iwwert d´Landwirtschaft, den Holzbau an den Handel. Dono war e Profeser fir Landbau op der École coloniale de France.

Guillaume Capus war ein Luxemburgisch-Französischer Naturforscher und Entdeckungsreisender. Er hat an der Sorbonne zwischen 1875 und 1876 Naturwissenschaften studiert und dann am Naturhistorischen Museum in Paris botanische Studien und Forschungen gemacht. Zusätzlich hat er auch Chemie, Anthropologie, Zoologie und sogar Meteorologie studiert. 1882 hat ihn die Französische Regierung als Professor für Naturwissenschaften nach Paris geholt. 1887 – 88 hat er eine Forschungsreise nach Turkestan in Afghanistan gemacht. 1895 hat man ihn auf eine ethnografische Mission in den Balkan gesandt. Von 1897 bis 1907 war Guillaume Capus bei Tonkin in Indochina, Direktor der Administration für die Landwirtschaft, den Holzbau und den Handel. Danach war er Professor für Landbau an der Kolonialschule in Frankreich.

CHRONIQUE GÉOGRAPHIQUE NÉCROLOGIE
Guillaume Capus. – Le 27 avril 1931 est mort à Boulogne-sur-Seine, à l’âge de 74 ans, Guillaume Capus, dont le nom restera attaché à l’exploration de l’Asie centrale et à l’organisation des services scientifiques de l’Indochine.
Né le 25.août 1857 à Esch-sur-Alzette (Grand-Duché de Luxembourg), naturalisé français en 1882, il fut auf Muséum d’Histoire naturelle l’élève du Professeur DECAISNE et de Julien VESQUE, et sooutint en 1875 à la Sorbonne unt thèse remarquée pour le doctorat ès sciences.
Son premier voyage en Asie date de 1880. En compagie de G.BONVALOT il visite la Sibérie occidentale et le Turkestan russe : il remonte la Volga jusqu’à Perm, traverse les monts Oural et pénètre dans les steppes jusqu’à l’Est du lac Balkach, revenant par l’Amou Daria et le Caucase.
En 1887, seconde mission au Turkestan, en compagnie de Bonvalot et de PÉPIN. Il séjourne deux mois au Pamir, explore les confins de l’Afghanistan et rentre en Europe par l’Inde. A la limite des bassins de l’Oxus et der l’Indus, la mission fut retenue prisonnière pendant quarante-cinq jours ; il fallut l’intervention de Lord DUFFRIN, vice-roi des Indes, pour la dévlivrer. Capus rapportait des données nouvelles sur l’ethnographie, la géologie, la faune et surtout la flore de l’Asie. Sur ces voyages, il a publié deux ouvrages toujours intéressants à consulter :« A travers le royaume de Tarmelan » (Hennujer, édit.1892) et « Le toit du monde : Pamir » (Hachette, édit.1890).
En 1893-1894, Caous seconde l’astronome J.JANSSEN, pour l’installation d’un observatoire au Mont Blanc, qu’il devait diriger, mais le 3 mars 1894, surpris par une tempête de neige près desGrands Mulets, il eut les pieds gelés es dut orienter son avtivité dans une autre direction. La même année, il fut chargé d’une mission dans les pays yougoslaves et en rapporta un important ouvrages : « A travers la Bosnie-Herzégovine » (Hachette, édit.,1896), qui, après trente-cinq ans, conserve toute sa valeur.
Mais c’est en Indochine qu’il va donner toute sa mesure. En 1897, Mr.Paul DOUMER, Gouverneur général de l’Indochine, fait appel à Capus pour l’organisation d’un Bureau économique, qui devint bientôt la Direction de l’Agriculture, des Forêts et du Commerce de l’Indochine. Capus est resté jusqu’en 190 à la tête de cette direction. A cette date, il rentre en France.
Sous son inspiration et en les plaçant sous sa direction Mr.Domer créa les principaux services scientifiques de l’Indochine : Service géologique, Service météorologique et Observatoire dePhu-lien, Service agricole, Service des Eaux et Forêts. Mission scientifiques permanente de Boutan et Eberardt, Musée commercial de Hanoi. Son nom est également attaché à la fondation du «Bulletin économique de l’Indochine » en 1897.
A son retour en France, Capus fut désigné comme Délégué du Gouvernement général de l’Indochine à l’Office colonial du Palais Royal à Paris. Il professa l’agricultur coloniale à l’École coloniale et à l’Institut agronomique de Nogent-sur-Marne. Il fut vice-président de la SOCIÉTÉ DE GÉOGRAPHIE COMMERCIALE de Paris et fit partie du Conseil de l’ALLIANCE FRANÇAIS, de l’ACADÉMIE DES SCIENCES COLONIALES, de l’Association COLONIES-SCIENCES, etc.
Il publia encore des nombreuses notes sur l’agriculture tropicale, ainsi que deux ouvrages importanrs.
Gulllaume Capus laisse à oeux qui l’ont le souvenir d’une grande droiture et d’une extrême modestie. Il a rendu à notre œuvre coloniale des services éminents.
(Artikel von Auguste Chevalier; hat gelebt von 1873 – 1956, war „Reisender“ und Schriftsteller, scheinbar waren Capus und Chevalier „Arbeitskollegen“)

Seng Studien a seng éischt Reesen:
No senger Première am Stater Kolléisch huet hien op der Sorbonne tëscht 1875 an 1876 Naturwëssenschafte studéiert an am Musée d'Histoire naturelle zu Paräis botanesch Studien a Fuerschunggemaach. Zousätzlech huet hien och Chimie, Anthropologie, Zoologie a Meteorologie studéiert. Deemols waren zwéin aner grouss lëtzebuergesch Wëssenschaftler zu Paräis, de Botaniker Julien Vesque an de Physiker Gabriel Lippmann, déi hien ënnerstëtzt hunn.
Seng éischt grouss Rees, uechtzéng Méint laang, huet hien 1880 mat dem franséische Fuerschungsreesende Gabriel Bonvalot duerch Westsibirien an Zentralasien, russesch-Turkestan, Karakorum,Kaspescht Mier, a Kaukasus gemaach.
1882 huet hien d'franséisch Nationalitéit ugeholl, a gouf Professer fir Naturwëssenschaften zu Paräis am Collège Rollin (haut Lycée Jacques-Decour). 1885 huet hien de Professerberuff opginn, fir sech op eng nei Rees virzebereeden.
Am Januar 1887 ass déi dunn, erëm mam Gabriel Bonvalot, vu Marseille aus fortgaang duerch de Kaukasus, Persien, russesch Turkestan un de Floss Pamir, wou si 2 Méint laang d'Bierger exploréiert hunn. Bei Fuerschungen un der nordöstlecher Grenz vum Afghanistan, goufe si während annerhallwe Mount vun engem einheimesche Stamm gefaange gehalen. Dank enger Interventioun vum Vize-Kinnek vun Indien, dem Lord Duffrin, koume si fräi. Duerch Indien sinn si dunn erëm zréck an Europa komm. A sengem Buch, Le toit du monde, beschreift hien dës abenteuerlech Expeditioun.
Vun den zwou Reesen hat de Guillaume Capus ronn 3.000 Planze matbruecht, déi hie Jore laang doheem studéiert. 12 vun hinne sinn no him genannt ginn.
Vun 1893 bis 1894 huet hien dem franséischen Astronom, Pierre Jules César Janssen, gehollef, fir en Observatoire um Mont Blanc, op deem hie puer Kéiere war, opzeriichten. Den 3. Mäerz 1894huet hien du leider an engem Schnéistuerm, um Refuge Grands-Mulets, seng Zéiwen erfruer an huet mussen opginn.
1895 gouf en op eng ethnographesch Missioun op de Balkan, a Bosnien-Herzegowina geschéckt, deeselwechte Moment wéi dat Land ënner éisträichesch-ungaresch Verwaltung koum.

Seng Missioun an Indochina:
1897 gëtt hie seng Fuerschungsreesen op, a fänkt eng nei Carrière un. Den neie franséische Generalgouverneur vun Indochina, de spéidere Staatspresident Paul Doumer, rifft hien als säin enke Mataarbechter an déi deemoleg franséisch Kolonie. 1898 gëtt hie Member vum Conseil Supérieur de l'Indochine a beweist do säin organisatorescht Talent.
Hie grënnt de Service d'Économie Sociale, de Service de la Météorolgie an de Musée commercial vun Hanoi.
Hie këmmert sech ëm de systemateschen Ubau vu wirtschaftlech nëtzlechen tropesche Planzen, wéi zum Beispill de Kautschukbam Hevea, wichteg fir d'Produktioun vum Gummi.
1901 gëtt hien Direkter vun der Direction centrale de l'agriculture et du commerce vun Indochina.
1907 geet hien zréck a Frankräich, a gëtt den Delegéierte vum Gouvernement général de l'Indochine vum Palais Royal, wou hien och d'wëssenschaftlech Kollektiounen aus Indochina féiert. Dernieft ass hie Chargé de cours an der École supérieur de commerce an an der École d'agriculture coloniale.

Säi Kontakt mat Lëtzebuerg:
Hien huet gär, wann et méiglech war, seng Vakanzen zu Lëtzebuerg gemaach, besonnesch bei sengem Brudder zu Wolz. Da war hien dacks Gaascht bei senge Frënn vun der FAUNA, haut SNL, an am Institut grand-ducal. Bei enger vun dëse Visiten, den 22.Oktober 1887, huet de Michel Lentz hie mat engem Gedicht Gilli Capus begréisst. Den Text steet am Lentz sengem Buch Hierschtblumen:

En asse rem, de Gilli ass erem !
So gong durch d’Stad ewe’ eng frédeg Stem,
No langem warden an der Angscht a Suergen
Vun engem Muergen zo dem aneren Muergen,
Bes d’Neiegkét as kom, e wèr um Mîer,
An durech Frankreich ke’m e bal rem hîer.
Wat si mer fro dat mir en do hu setzen
A mat him haut e Glîeschen kenne petzen,
A mat him tecken an ons Frèd em so’n,
No de Strabatzen di en huot erdro’n.
En hat zu drêi en Rés rem ugefangen,
As dausend Stonn zum Sonnenopgang gangen
Wo wunne Felker bâl nach onbekannt,
Fir hîer Natur, hîer Planzen an hîert Land
Z’erfuerschen, an hirt Wiesen ze stode’ren.
An d’Wessenschaft dan driwer ze bele’ren,
Wât go’f de Mut him, an d’Wellenskraft?
T’war d’gliddeg Le’ft zo senger Wessenschaft.

Der Schriftsteller Jean Guillaume Capus:
Nach seiner Rückkehr aus Indochina lehrte Jean Guillaum Capus als Professor in Paris. Bis zu seinem Tod im Jahre 1931 schrieb er zahlreiche Bücher. Das wohl bekannteste dürfte «Eine Reisedurch Bosnien Herzegovina» sein. Neben diesem bin ich jedoch bei meinen Recherchen auch immer wieder auf die Bücher der Pamir-Region gestoßen.
Die Recherchen im Internet zeigten, das Capus durch seine Arbeit einen weltweite Anerkennung genoß.

Werke von Jean Guillaume Capus (Capus Falzhobel):
• Durch das Königreich Tamerlan (Mittelasien). Reise in Westsibieren, Turkestan, Boukharie an den Rändern Amou-Daria bei Khiva und in Òust-Ourt (1982)
• L’oeuf chez les plantes et les animaux (1885)
• Das Tal „Jagnaous“ (1885)
• Durch Bosnien Herzegovina, Studien und Reiseeindrücke (1896)
• Anatomie des Stoffes conducteur ( 1879)
• Sprachwortschatz der „Préamiriennes“ (1889)
• Von der ethnischen Gruppierung der Völkerstämme in der Pamir-Region
• Das Dach der Welt – Pamir (1890)
• Kafirisrane und Kafirs Siahpouches (1890)
• Hygienischer Spaziergang in Mittelasien (1891)
• Die kolonialen Produkte, Ursprung, Produktion, Handel (1912)
• Welt-Ausstellung in Gent (1913): Die Produkte der französischen Kolonien (Indochina)
• Produktion und Verbesserung des Reises aus Indochina. Einleitender Bericht des Kongresses kolonialer Landwirtschaft (1918)
• Führer für Sammler und Präparatoren oder Anleitung zur Forschung, die Vorbereitung und den Transport , sowie die Erhaltung von Tieren, Pflanzen, Mineralien, Fossilien und Lebewesen.
• Der Tabak (1929)
• Die kolonialen Produkte pflanzlicher Herkunft (1930)

Datenbank

Titel
Beschreibung
Hochgeladen 2010-01-01 18:12:26.0
Einsender user's avatar Urs Berger
E-Mail Berger.Urs@SiGURMA.de
Zeige alle Personen dieser Datenbank

Herunterladen

Der Einsender hat das Herunterladen der Datei nicht gestattet.

Kommentare

Ansichten für diese Person