Notizen zu dieser Person
De geschiedenis van De Wijk en Koekange: Door het gebied van de voormalige gemeente De Wijk stroomden vanoudsher 2 riviertjes, de Koekanger Aa en de Reest. In de omgeving daarvanbegonnen zich in de Middeleeuwen boeren te vestigen. De eerstebewoners zochten een zo droog mogelijke plaats in de veenmoerassenlangs de Reest, waar ze een huis konden bouwen en akkers kondenaanleggen. Door ontginningen en splitsingen van de oorspronkelijkalleenstaande hoeven onstonden in het gebied van de latere gemeente DeWijk op de zandheuveltjes clustertjes van enkele boerderijen, die zichontwikkelden tot buurschappen. De Wijk wordt voor het eerst genoemd in1409. "Wijk" is in de plaatsnaamkunde een aanduiding voor een nederzettingvan handels- en ambachtslieden. Aangezien daar niet van te leven viel, warenveel Wijkers ook boer. Aan de oostkant van de Koekanger Aa ontstond parallel aan het riviertjegeleidelijk een lint van boerderijen, dat zich ontwikkelde tot het dorpKoekange. Voor akkerbouw was de veengrond te nat. De pioniers groeveneerst ontwateringssloten dwars op de Koekanger Aa. Nadat het overtolligewater hierdoor was afgevoerd, konden ze op de drooggevallen bovenlaaggras inzaaien. In 1275 heette deze veenkolonie nog Echternerveen, maarvanaf 1290 komen we de naam Koekange tegen, wellicht een verbasteringvan 'koegange', wat gemeenschappelijke weide betekent. Ten noorden van de Reest ontstond zo een aantal nederzettingen, waarvanDe Wijk zou uitgroeien tot het hoofddorp. In 1325 werd het klooster vanRuinen verplaast naar Dikninge, en had grote invloed op de ontwikkeling vanDe Wijk. Ook de havezaten de Havixhorst en Dunningen droegen daartoe bij. Hoewel De Wijk zich ontwikkelde tot het hoofddorp, een eigen kerk kreeg hetniet, in tegenstelling tot Koekange. De bewoners moesten ter kerke in hetOverijsselse IJhorst, ten zuiden van de Reest. Daar was tussen 1283 en1357 een kerk gesticht. In tegenstelling tot Koekange ontwikkelde De Wijk zich tot een echtedorpskern, mede dankzij de aanwezigheid van het klooster Dikninge.Koekange was een randveenontginning langs de Koekanger Aa. Na destichting eind dertiende eeuw was er geen ruimte meer voor nieuwekolonisten in 1500. Toch lagen er in 1600 tussen de Reest en Koekanger Aanog vrij uitgestrekte onontgonnen broekvenen. Het jaar 1672 was voor Nederland een rampjaar. Men was in oorlog metFrankrijk, Engeland, de vorst-aartsbisschop van Keulen en de vorst-bisschopvan Munster. Tot 1679 trokken er plunderende troepen soldaten door hetDrentse landschap. In 1672 werd rondom de Havixhorst alles verwoest ende resten van de kloosterkerk van Dikninge werd door soldaten gesloopt. Eenjaar later werd de Dikninger molen verbrand. Intussen groeide het kerspel De Wijk. Tussen 1650 en 1750 breidde het 33procent uit, door nieuw ontgonnen bouwland. Dit bestond voornamelijk uithaverlanden en een klein gedeelte roggelanden. Ook werd er groenlandontgonnen. Hierdoor steeg de omvang van de rundveestapel. Daarentegennam de schapenhouderij af, behalve in het gebied rondom de Stapel. Ook het kerspel Koekange groeide, maar minder snel dan De Wijk. Hier namvooral de boekweitteelt en de vlasteelt toe. Na de Bataafse Republiek en het Koninkrijk Holland, onder LodewijkNapoleon, een broer van keizer Napoleon, werd Nederland in 1810 ingelijfdbij het Franse keizerrijk. In 1811 werd er een gemeentelijke herindelingdoorgevoerd, en bestond De Wijk uit De Wijk zelf, Koekange, Oshaar,Schiphorst en de Stapel. De Wijk had nu een schout in plaats van een schult,en vanaf 1825 een burgemeester.
Anton
Van Melzen
